Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cur post Tarentum ad Archytam? Ecce aliud simile dissimile. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Prioris generis est docilitas, memoria; Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Non risu potius quam oratione eiciendum?
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Quae cum dixisset, finem ille. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Qui est in parvis malis. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.
Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Laboro autem non sine causa; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Id enim natura desiderat. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Graecis hoc
modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est. Sint modo partes vitae beatae. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;
Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non potes, nisi retexueris illa. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sint ista Graecorum; Duo Reges: constructio interrete.
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Ut aliquid scire se gaudeant? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quid adiuvas? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quonam, inquit, modo? Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus; Frater et T. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non
erit.
Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
English
Arabic
French
Spanish
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek