Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Immo alio genere; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; An potest cupiditas finiri?

Quare ad ea primum, si videtur; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Tu quidem reddes; Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Quod equidem non reprehendo;

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Negare non possum.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non

liceat, liceat illis. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Quod cum dixissent, ille contra. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Optime, inquam. Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Quod quidem nobis non saepe contingit. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Duo Reges: constructio interrete. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Itaque contra est, ac dicitis; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.