Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Duo Reges: constructio interrete. Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Comprehensum, quod cognitum non habet? Ut id aliis narrare gestiant?
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? De illis, cum volemus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam
praepotentem, ut M. An hoc usque quaque, aliter in vita? Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Tubulo putas dicere? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Tum mihi Piso: Quid ergo? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Similiter sensus,
cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Age, inquies, ista parva sunt. Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. At multis malis affectus. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; De vacuitate doloris eadem sententia erit. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Tenent mordicus.
English
Arabic
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek