Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed potestne rerum maior esse dissensio? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam quid possumus facere melius?
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Inquit, dasne adolescenti veniam? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Illa sunt similia: hebes
acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; At iam decimum annum in spelunca iacet. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Sed haec omittamus; Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Sed quae tandem ista ratio est? Scisse enim te quis coarguere possit? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in
moribus. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Nihilo magis.
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Duo Reges: constructio interrete. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
English
Arabic
French
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek