Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Duo Reges: constructio interrete. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Pauca mutat vel plura sane; His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Prave, nequiter, turpiter cenabat;
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Esse enim, nisi eris, non potes. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Si enim sapiens aliquis miser esse
possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Sed ad bona praeterita redeamus. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.
Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Memini vero, inquam; Quare attende, quaeso. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Illum mallem levares, quo optimum atque
humanissimum virum, Cn. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quo modo autem philosophus loquitur? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Non potes, nisi retexueris illa.
Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Sed ego in hoc resisto; Eaedem res maneant alio modo. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Rationis enim perfectio est virtus; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Nihil ad rem! Ne sit sane;
Quid nunc honeste dicit? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nos commodius agimus. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek