Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Ille incendat? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Gerendus est mos, modo recte sentiat. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Sin aliud quid voles, postea. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Hunc vos
beatum; Quare attende, quaeso. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Ostendit pedes et pectus. Itaque his sapiens semper vacabit. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
De vacuitate doloris eadem sententia erit. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Maximus dolor, inquit, brevis est. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Nemo igitur esse beatus potest. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio
neglegendi doloris. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Bork Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.