Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Immo videri fortasse. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Bork Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Videsne quam sit magna dissensio? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Sed tamen intellego quid velit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Sin aliud quid voles, postea. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Ita fit beatae vitae domina
fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Dici enim nihil potest verius. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quid nunc honeste dicit?
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Ut aliquid scire se gaudeant? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Duo Reges: constructio interrete. At certe gravius. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Eorum enim est haec querela, qui sibi
cari sunt seseque diligunt. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Bork Bonum incolumis acies: misera caecitas.
Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek