Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.

Summus dolor plures dies manere non potest? Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sed hoc sane concedamus. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Duo Reges: constructio interrete. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Inquit, dasne adolescenti veniam?

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quo modo autem philosophus loquitur? Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Nos vero, inquit ille;

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quarum cum una sit, qua mores

conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Ad eos igitur converte te, quaeso. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Immo videri fortasse. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.