Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium.

An hoc usque quaque, aliter in vita? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Ut id aliis narrare gestiant? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Sin aliud quid voles, postea. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis.

Addebat etiam se in legem Voconiam iuratum contra eam facere non audere, nisi aliter amicis videretur. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Nos vero, inquit ille; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quid vero? Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Sed ad bona praeterita redeamus.

Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Bork Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Quid nunc honeste dicit? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duo Reges: constructio interrete. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.