Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Duo Reges: constructio interrete. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sed haec omittamus;
Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Cui Tubuli nomen odio non est? Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ea possunt paria non esse. Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Num quid tale Democritus? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Cur deinde Metrodori liberos commendas?
Si quae forte-possumus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Graece donan, Latine voluptatem vocant.
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere
quid sit bonum.
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quae sequuntur igitur?
Quis est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit esse in genere isto voluptatis? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ut aliquid scire se gaudeant? Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Rationis enim perfectio est virtus; Laboro autem non sine causa; Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Itaque his sapiens semper vacabit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Ego
vero volo in virtute vim esse quam maximam; Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
English
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek