Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Itaque contra est, ac dicitis; Videsne, ut haec concinant? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Audeo dicere, inquit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Idemne, quod iucunde? Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Quare conare, quaeso. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Sed residamus, inquit, si placet. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed ille, ut dixi, vitiose. Quid est enim aliud esse versutum?
Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Sed quae tandem ista ratio est? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Nihil illinc huc pervenit. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Et nemo nimium beatus est; Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Id
Sextilius factum negabat. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Non igitur bene. Videsne quam sit magna dissensio? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Summus dolor plures dies manere non potest? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Quid iudicant sensus? Sedulo, inquam, faciam. Immo alio genere; At enim hic etiam dolore. Sed fac ista esse non inportuna; Ille incendat? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Et nemo nimium beatus est;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quid enim? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Duo Reges: constructio interrete. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
English
Arabic
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek