Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.
ALIO MODO. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Duo Reges: constructio interrete. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quod cum dixissent, ille contra. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Etenim semper illud extra est, quod arte
comprehenditur.
Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Pauca mutat vel plura sane; Illud non continuo, ut aeque incontentae. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Erat enim Polemonis. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sit sane ista voluptas. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis,
inquit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Et quod est munus, quod opus sapientiae? Non est igitur voluptas bonum. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Si enim ad populum me vocas, eum. Ut id aliis narrare gestiant? Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek