Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Quare attende, quaeso. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Nihil ad rem! Ne sit sane; Quid de Pythagora? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Bork Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Bestiarum vero nullum iudicium puto.
Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quod vestri non item. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Erat enim res aperta. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed fac ista esse non inportuna; Hoc non est positum in nostra actione. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Duo Reges: constructio interrete. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Et nemo nimium beatus est; Odium autem et invidiam facile vitabis. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Minime vero, inquit ille, consentit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Dat enim intervalla et relaxat. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek