Minime vero istorum quidem, inquit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Memini vero, inquam;
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sed nimis multa. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Id est enim, de quo quaerimus. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. A mene tu? Hoc tu nunc in illo probas. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Ut pulsi recurrant?
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Iam enim adesse poterit. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quod ea non occurrentia
fingunt, vincunt Aristonem; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Tubulo putas dicere? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Hoc non est positum in nostra actione. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.
Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse gaudium, quod non referatur ad corpus. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
Duo Reges: constructio interrete. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Itaque his sapiens semper vacabit. Cur id non ita fit? Haec dicuntur fortasse ieiunius; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Portuguese (Brazil)
Greek