Audeo dicere, inquit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sed plane dicit quod intellegit. Sed ego in hoc resisto;
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Cur iustitia laudatur? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Haeret in salebra. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras. Sed tamen intellego quid velit. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Sed ad bona praeterita redeamus. Ecce aliud simile dissimile. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non
esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Immo videri fortasse. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Hoc non est positum in nostra actione. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Duo Reges: constructio interrete. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Quare attende, quaeso. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Ad eos igitur converte te, quaeso. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Bork Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus;
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nam ante Aristippus, et ille melius.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek