Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Satis est ad hoc responsum. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Quis istud possit, inquit, negare?
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Oratio me istius philosophi non offendit; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat
vivere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tum mihi Piso: Quid ergo?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Duo Reges: constructio interrete. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Si longus, levis dictata sunt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quis istud, quaeso, nesciebat?
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Inquit, dasne adolescenti veniam? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Nunc ita separantur, ut
disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek