Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Conferam avum tuum Drusum cum C. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Duo Reges: constructio interrete. Laboro autem non sine causa; Minime vero istorum quidem, inquit.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Itaque ab his ordiamur. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus
illinc. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Paria sunt igitur. Beatus sibi videtur esse moriens. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Esse enim, nisi eris, non potes. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nihil sane. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Si enim ad populum me vocas, eum. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Nos commodius agimus. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Falli igitur possumus.
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Cur iustitia laudatur? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; A villa enim,
credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Numquam facies. Bork Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Hunc vos beatum; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
English
Arabic
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek