Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Ac tamen hic mallet non dolere. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Nam ante Aristippus, et ille melius. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Ego vero isti, inquam, permitto. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quo modo? Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?
Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Rationis enim perfectio est virtus; Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Cave putes quicquam esse verius. Recte, inquit, intellegis. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Quod iam a me expectare noli. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Omnis enim est natura diligens sui. Bork Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Prioris generis est docilitas, memoria; Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Ita prorsus, inquam; Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Minime vero istorum quidem, inquit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Quae cum essent dicta, discessimus. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Bork Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille
sanabat. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.
Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
English
French
Spanish
Portuguese
Deutsch
Turkish
Dutch
Italiano
Russian
Romaian
Portuguese (Brazil)
Greek