Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Tanta vis admonitionis inest in locis; Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.
Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed plane dicit quod intellegit. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Conferam avum tuum Drusum cum C. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quae cum dixisset, finem ille. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Duo Reges: constructio interrete. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Et non ex maxima parte de
tota iudicabis? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Nam quid possumus facere melius? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Bork Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Itaque contra est, ac dicitis; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem abeunt, qui venerant. Recte dicis; Itaque his sapiens semper vacabit.
Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. Audeo dicere, inquit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quod iam a me expectare noli. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Ita est quoddam commune officium sapientis et insipientis, ex quo efficitur versari in iis, quae media dicamus. Ergo illi intellegunt quid Epicurus
dicat, ego non intellego? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Hoc loco tenere se Triarius non potuit.